baśń (klecha)  

ślady ptasich nóżek w śniegu układają się we wskazówki zagadek,
na moment przed rozwiązaniem. tędy przeszło niepokojące – 
zmusiło do lotu. strach gnieździ się pod chałupą czaszki,
stuka w okno jak cynkowe wiadro o brzeg studni.
w izbie, w chwilę zapłonie światło, zapłonie
umysł mojego głodu i już nigdy nie zgaśnie
(ruch języka, który nie wibruje R).