chcę mu powiedzieć

czekam na niego jak oblubienica na oblubieńca

albo współcześniej panna roztropna czy mądra

zostawiam uchylone drzwi znoszę skwarliwe słońce

i chłodny wiatr wieczorami zapalam latarnię

może przybyć z daleka

modlę się żebym go rozpoznała żebym

nie zapadła na syndrom szukania po domach i ulicach

błąkania się na koniec miasta gdzie wszyscy

z oczywistością pukają się w głowę gdy mnie widzą

 

za bramą strumień powalone drzewo most

ołtarz natury zdjęty z pamięci która nie gubi słów

pośpiesznie wszystkie donosi i odnosi

zbyt pośpiesznie