Dylematy Kuncewiczówki 

Czy literatura jest w opozycji do rzeczywistości –

pierwsze pytanie na wejście – kto da więcej?

Edward zbiega z wiaderkiem po schodach

dom musi lśnić jak panna w weselnym

orszaku – czy proza to tylko zapis

 

subiektywnych wizji świata? Kuncewiczówka

w porannej mgle – strumień światła

spływa ku dolinie – mamy już za sobą

trudne rozstania – wszystko na przemian

raz snem raz światem realnym – Jerzy pozuje

do zdjęcia Marii nie widać na progu –

wszystkie okna wypatrują swojej gołębicy

nad drewnianym dachem tęcza jak z bajki.

 

Choć jedną minutę ocalić jak kartkę papieru

drzewom zaufać – ludziom dać wiarę

uprosić Boga by to co dotykalne

znowu stało się słowem. I trwało.