dzieci

niczym z kosza rumiane jabłka
na trawę wysypują się dzieci
ich oczy mają po kilka lat
i ciekawość świata w kolorze błękitu
bawią się wolnością
w kształcie zerwanej stokrotki
patyka obrazującego broń
i na pobliskich drzewach
wciąż zawieszają pytania
uczepione chmur – pod żaglami wiary – 
żeglują do słońca i gwiazd
a potem budują własne światy
metr nad rzeczywistością
lub ściągnięte przez prawa egzystencji
twardo stąpają
po rozżarzonych węglach ziemi