Katarzyna Blum zostaje wróżką Meluzyną

Odkąd najgorsza kanalia może wytrzeć sobie usta moim imieniem

Utraciłam też naturalną skłonność do dyskrecji ciszy i porządku

Nie wiem dlaczego mam także pretensję do moich państwa

Macie tę wymarzoną gospodynię domową rzucam przez zęby

i zamykam się w pokoju żeby słuchać narodowych orkiestr

Kiedy stracą cierpliwość? To dziwne, wciąż mnie szanują

 

Jego ciało pełne było wiatru

śmierci pożądania

i ucieczki

Zwierzę przeniesione na powrót do stanu dzikości

sokół górski

Gdy ja byłam stworzeniem udomowionym

ceniącym wygodę

Kiedy lizałam jego skórę

czułam widmowy posmak czegoś

co smakowało jak biały proszek, sól albo narkotyk Było

tajne dyskretne i czułe. Podniecałam się nie myśląc o przyszłości. 

 

Chcę tylko odzyskać Moją Cześć rzekłam po wszystkim

Proszę wybaczyć przywiązanie do starożytnego terminu

Jakże niemodne Sama też w jeden nakład stałam się niemodna

Popołudniowe gazety Tłustą Czcionką dokończyły dzieła:

KOCHANKA TERRORYSTY (ludzie mnie nienawidzą)

CZERWONA KATARZYNA (kobiety się mnie boją)

 

Cześć leży bardzo blisko Części

Zapewne utraciłam obie

To co było we mnie dzikie

zanim

zdołało się uwolnić

Zbyt prywatne

bym miała czas znaleźć na to słowa

Zostałam bez słów

pozbawiona siebie będę milczeć

Zamknięta z własnej woli w pokoju jak w akwarium

Uczę się czekać kraść siebie a także oddychać na nowo

 

Mój kochanek zamknięty w sterylnym więzieniu

Dożywa swego męczeństwa Cóż go to obchodzi

Że chcę się zapaść pod ziemię może nawet głębiej

Tam gdzie płyną wody podziemne chcę zstąpić 

Gdy mi wyrosną skrzela pokryję się łuską  

Sprawdzę zwinność ogona w podwodnych tunelach