Kłaniam się

        Bez cierpienia nie rozumie się szczęścia

                                          Fiodor Dostojewski

 

Kłaniam się

Tobie

Sosno wysoka

i Tobie

Brzozo wysmukła

gdy mnie zawodzą

zwierzęta i ludzie

przez korę

do serca drzew pukam

Podaję rękę

gałęziom szumiącym

i pień obejmuję

czule

W pochmurny ranek

i w dżdżysty wieczór

Do was

przytulam się

Z bólem