Matka w skrzydłach ołtarza

Kwitnąca trawami leżę
zielony listek u warg
Łzę jak rosę z policzka strącam

Słyszę przywołuje mnie powój
z rodzinnych stron
Dom od progu odrasta
Czerwoną koniczynę
matka niesie w zapaskach
Pełna zapachów łąki
wchodzę w to
gubię się w tamtych odgłosach
Już jestem – mówię  –
tylko trochę spóźniona
z innym wiatrem we włosach
Gdy podnoszę do twoich ramion ręce
otwierasz mi się jak skrzydła ołtarza
Ostrożnie – szepczesz –
jeszcze ostatnie dymy z nas niezdjęte
jeszcze nie wszystko tu boże
nie wszystko święte 

Tekst został zakupiony w ramach programu Tarcza dla Literatów.