Nauka wstawania

Rozstawili  

ogrodowe krzesła

pod czereśniami.

 

Metalowe stelaże 

przykryła 

nieskoszona trawa. 

 

Naprężone łodyżki 

zasłoniły 

dziecięce foteliki.  

 

Zagrzmiało  

za horyzontem. 

Ciemnogranatowe 

 

chmury zburzyły 

wygląd nieba

Wzmógł się wiatr.

 

Zdmuchnął jawę.

Zaczęli iść,

w przeciwnym kierunku,

 

chociaż niezupełnie,

on wstał, ona została.

Rysy jej twarzy

 

przewracały się 

jak szczudła,

na których 

 

zwykł chodzić,

chociaż nie do końca,

wychodziła mu 

 

naprzeciw, zapewniała: 

nie można oderwać 

od Niego oczu.