POWROTY

Orwida 12 
mgliście znajoma
ulica wewnętrznych walk
w czasie kruchego rozejmu z życiem 
zbyt krótka by wypełnić luki
jednego rozlanego istnienia 
jak wszystkie ulice młodości 
leżąca w poprzek pragnień
Toczona ukrytą kamerą ciągłości 
przez zapachy szkolnych korytarzy 
Droga zauroczenia odrębnością 
lodowisko przyjaznych gestów 
wśród topoli przyłapanych
na ingerencji w sny na jawie 
Wędrowne obozy dorastania 
i daremne czekanie
na postać ojca
między kratami przemyśleń 
Te ulice pytań o dalszy ciąg
w niepewnym okresie spokoju 
pod jarzmem nieskrępowanej liryki 
odchodzącej generacji
owych wierzycieli 
utraconego czasu