Przysłop

Każdego rana

Ciągnęliśmy po kamiennej ścieżce

Ciężkie źdźbła, zjadaliśmy cuchnące

Resztki, trujące okruszki, pyłki

Marzyliśmy, budując mosty

Z sosnowych szpilek, z suchych

Patyczków, z kory

Wielkie schronienia.

 

W południe niektórzy zamierali

Pod ziemią na jakiś czas, a potem

Znów ścigaliśmy się zawzięcie

Tocząc przed sobą nasz dumny skarb

Wspaniałą kulę łajna

Do domu.

 

Ale wieczorami służyliśmy tylko im

Srebrnym świetlikom, duchom

Tylko dla nich otwieraliśmy skrzydła.