ROSA

Rosa w twoich włosach nad ranem
wśród traw
rozkołysanych
kiedy chowałem w wierszu swą niedoskonałość

światło rozproszone
ponad gałązkami świerków i sosen

płakało nad łąki losem

nawet za obrazem tego co pod powiekami

w ciszy i skupieniu
ukrywałem
jak Claude Monet

przed twoim ciałem

myśl

kropla po kropli w pierwszym słońcu

uklękła zdziwiona
i śpiewała

to czego powiedzieć nie chciałem

wybiegłem z lasu
z ciemnej zasłony wybuchła jasna polana

sięgająca kolan była jeszcze młoda
godzina rozrzuconych słów i ramion

pomiędzy światłami

co od rzeki błyski swoje rzucały

zaklęcia tajemne

cielesne

ust pełne i nocy.

(z tomu Z płaczu cię podniosę, Gliwice 2016)