Święta nicość

Nicości
także trzeba się trzymać
jak różańca.

 

Dlatego mistycy modlą się zawzięcie
i prosto, jakby
na wylot Boga.
A gdy Jego ciemność jak ołowiany kaptur
zwali ich z nóg,
modlą się bez Boga,
jakby wołała sama otchłań
Jego nieobecności,

a ze stygmatów
wycieka czarna noc,
którą zlizują upadłe anioły.

Żeby zapisać tę myśl,
przerwałem różaniec.
Teraz czuję się, jakbym go rozerwał,
rozsypał między wieprze
żarłocznych słów.

Słowa… moje upadłe anioły.