*** [taka ciepła herbata…]

taka ciepła herbata
takie zimne ciało zawinięte w ziemię
tę samą którą kochał przed swoim pogrzebem
nie wiem czemu ta biała pościel jeszcze mi tłumaczy
że można spać inaczej z lampką zapaloną
nad książką o tym jak ciało opuszcza duszę
– to jest astralny smutek – mówi w niej Andriej Tarkowski
ciało kochane ciało całowane ciało w lustrze zapisane
blednie cofa się w przepaść znika z oczu
nam zostaje samotność co fruwa bez skrzydeł
i podkreślone zdanie zmienione w testament
zakładka którą zaznaczył jakąś ciepłą stronę
pachnąca mirrą jak stuła do pocałowania
zwieszona z konfesjonału z tamtego świata
przy którym się spowiadam z tęsknoty