Trzy wiersze o pokorze

1.

Na młodej jabłonce przysiadł

motyl. Myślałem: oto drzewo, które

oddaje swoje wdzięki intruzowi;

oto gałęzie wydane na piękno jego

połyskliwych skrzydeł, na trzepot

wiatru, co zachwyci się jego a nie

jej drżeniem.

 

2.

Oddać. Wiele odrzucić, wcale nie

myśląc, że nagość jaką cię nagrodzą

jaśniejsza jest od parkanów oblepionych

mazią światła przepuszczonego przez

siatkę fabrycznych witryn.

 

3.

Studiuję kroki. Mierzę ich długość,

posypuję piaskiem, utrwalam. Wciąż

zaskakuje mnie kaligrafia pośpiechu

roniącego coraz płytsze ślady, coraz

większe przestrzenie, arktyczne pola.