tyle tu Jego wszędzie…

                                tyle tu Jego wszędzie…
                                           w mięciutkich szarotki listkach
                                           w lepkiej świerkowej szyszce
                                           w błyszczących oczach wiewiórek

 

                                tyle tu Jego wokoło…
                                           w powadze szarego granitu
                                           w szumie halnego wiatru
                                           w łoskocie szklanych potoków

 

                                tak tu blisko do Niego…
                                           na podniebnych przełęczach
                                           pod rozdartymi chmurami
                                           w słońcu które oślepia

 

                                tak prawdziwie Go czujesz…
                                           że padasz na kolana
                                           bez tchu, oniemiały

 

                                           że nic… tylko Bóg