Uczta

Siedzieli przy stole

Z drewna litego z zapachem brzóz

On pił słońcem sycony miód

Ona wino lekkie jak sen

Przysiadł się czas smutny i wolny

Dni jak liście zbierał

Poszarzał świat

nadchodził wolno nowy świt

On dalej pił złoty miód

Ona wino lekkie jak sen

Przepłynął obok mróz i mgła

Jak nieproszeni gościa zniknęli szybko

Został ślad

On dalej pił złoty miód

Ona wino lekkie jak sen

Gości ubyło,

wieczór upłynął

Gęsty jak ptaków krzyk

On dalej pił złoty miód

Ona lekkie jak sen wino