w barze nad ranem wiatraki rosną w kieliszku czystej

nie prawda że biorą się znikąd

przychodzą z domów zdrowo zasłanych łóżek

jak niedzielny rosół u dobrze urodzonych

i od zakrystii

 

opowiadają siebie (możliwie na pamięć)

na skrzydłach wiatraków

czuć ich

lizawką dla dzikich zwierząt

i niedzielnością swoich kobiet

 

samotnie trzeźwi z nas ludzie