donos na m.st. warszawa

nie ma z kim bać się czarnego luda –

(kobiety wyszły już w morze)

 

lęk staje się płaski jak blat stołu

 

śledzę starania palców

– jak próbują zagarnąć w menisk wypukły

nabytą legendę baru nad ranem

 

jest tak późno że już nie warto rozcieńczać

znikąd nawoływań do męskiej zabawy

miasto o sekundę wcześniej rozpięło rozporek

– ślinią się porcelanowe usta lalki

z kawęczyńskiej wystawy