w dalekim świecie który mam na fotografii

czy tam widać lepiej

gdy poświata nieba udziela się ziemi

hałasy w górze, stukania, śpiewy, trąbki

świerki tkwią nieruchomo jak zastygły śnieg

w nastawianiu ucha czas staje

boimy się ruszyć zostawić ślady

 

morza rozbijają statki w ogłuszającym wyciu

wiatr przenosi skały – niszczy niemal sakralne wizytówki

miejsc przy których niedawno robiliśmy fotografie

(could you take us a photo, please)

przesyłamy je sobie wzajemnie – też tam byliśmy! –

z głupimi pozdrowieniami

nie słychać krzyku ludzi