wiem coś

o strachu, spałem z nim zeszłej nocy, 
w gorączce czasu plamiąc prześcieradło. 
pranie czasu wiesza się i suszy się (samo) 
na sznurach czasu, które wziąłem za węża czasu, 
wijącego się jak pijany ojciec czasu, który kołysząc 
stopami trawę, pęczniał jak kwiat na gałązce jabłoni.