Ze śmiercią mam dziś rendez-vous

Wiersz Alana Seegera w tłumaczeniu Anny Bańkowskiej.

Ze Śmiercią mam dziś rendez-vous

Na jakiejś spornej barykadzie,

Gdy Wiosnę słychać w szumie drzew

I kwiat jabłoni pachnie w sadzie –

Ze Śmiercią mam dziś rendez-vous,

Gdy Wiosna dni błękitem krasi.

 

Może Śmierć ujmie moją dłoń,

Wprowadzi cicho w mroczny ląd,

Zamknie mi oczy, oddech zgasi –

A może ją wyminę znów.

Ze Śmiercią mam dziś rendez-vous

Na wzgórzu zrytym gradem kul,

Gdy Wiosna już okrąża świat,

Na łące kwitnie pierwszy kwiat.

 

Bóg wie, że lepiej się zakopać

W pachnącym puchu wśród jedwabi,

Miłość w czarownym chłonąć śnie

I puls przy pulsie, twarzą w twarz

O czułych przebudzeniach marzyć...

Lecz mam ze Śmiercią rendez-vous

Wśród miasta płonącego łun,

Gdy Wiosna już z południa mknie...

I na wiatr nie rzucałem słów:

Stawię się na to rendez-vous.