Żeglarz

Kiedy wypływa
oddycha innym krajobrazem

 

w domu czeka niedokończona
książka którą pisze
każdą porą roku
płodzi martwe linijki

 

sypia z jedną kobietą by pragnąć innej
jej palce na jego udzie są lekkie jak motyl
nienawidzi sam siebie ale zaciąga
kolejną pętlę w życiu

 

mewy naśmiewają się
kiedy czasem na brzegu schylony
próbuje myśli ukryć pod zmarszczką
dotyka kształtów muszli i kamieni
polerowanych przez wodę
w jego dłoniach  stają się
kośćmi do gry
z samym sobą

 

świtem wyrusza w morze
wypatruje pomocy
innym krajobrazem