Zrozumieć siebie

Zrozumieć siebie – po co? Wszak jestem człowiekiem,

jak wszyscy kocham, cieszę się i płaczę.

Na ból istnienia rozum nie jest lekiem,

odpowiedzi ni w mózgu ni w krwi nie zobaczę.

 

Ale dziwić się sobie? To jest nieustanne!

Wszak nie wiem, czego pragnę, nie wiem, co uczynię,

czy jutro znów ogarną mnie mroki poranne

I czy niechęć męcząca zostanie, czy minie.

 

Czy łan zboża przywoła dzieciństwa uroki,

czy brak dłoni w mej dłoni bólem nie przeniknie?

I do kogo skieruję wieczorem swe kroki,

czy marzenie się spełni, czy spłoszone zniknie?

 

Zrozumieć siebie. Po co? Wolę świat zrozumieć,

zaś siebie widzieć tylko jako cząstkę świata,

rozpoznać to, co ludzkie, a poznawszy, umieć

we wrogu dostrzec siebie, ostatecznie – brata.

 

Nie drwijcie! Bo ja świętym nigdy nie zostanę,

do walki nazbyt liczne biegną przynaglenia,

Zbyt często sól się sypie na bolącą ranę...

Wtedy wołam o mądrość, strażniczkę sumienia.

 

26 VII 2017