Druga komunia

Dziewczynka w białej sukience stoi pośród grządek,

palce wplątała w oka ogrodzeniowej siatki, włosy

podkręcone lokówką wplątał w siatkę wiatr.

Na nogach adidasy – widzę je z pociągu,

przejeżdżając przez to jej miasteczko. Przy torach

w małym domku ucztują niewidoczni goście.

Możesz wyjść, tylko zmień buty.

 

Ona z drugiej klasy i ja w drugiej klasie,

zgaduję, co mogła dostać od chrzestnej w prezencie.

Rower? Hulajnogę? Komputer? Książki raczej nie

– ja dostałem album o polskich malarzach

i komplet pędzli, niech będzie artystą. Na komunię

nie można dawać dzieciom zbyt drogich prezentów.

 

I druga komunia tej wiosny, w muzeum książki: dzisiaj

niestety nieczynne, mamy małą uroczystość.

Dziewczynka chodzi po ogrodzie, coś mówi do siebie.

Przepowiada sobie słowa pieśni? Powtarza wyliczankę?

Na kolanie brudny ślad po przyklęknięciu. W tej chwili

przypomina mi się zapach pierwszego garnituru.