Matka Teresa

Już od lat
nie słyszę Twojego głosu.
Żadnego znaku, listu tajemnego.
Żadnego pocieszenia.

 

Pod ostrym słońcem południa
tylko cienie hinduskich bóstw.
Tylko cienie, które każdego dnia
przechodzą dyskretnie w ciemność.

 

Choćby tylko igła światła,
błyszczący diament na dnie
zmroku, odbita od Twojej
twarzy jasność. Ale nic.
Jedynie poranek wypełniony
zapachem ludzkiego mięsa.