Nie ma powrotu do Tylicza

nie ma powrotu do Tylicza

bogowie nam umarli wszyscy

gór ciszę intruz czas zakrzyczał

miłości deszcz rzęsisty zniszczył

pozarastały ślady ścieżek

na popiół wyschły traw strumyki

poczochrał chmury wiatru grzebień

wilk nie ucieka dziś przed nikim

omszały mędrca przygniótł kamień

a carskich wrót spróchniało drewno

wywiało z ksiąg pożółkłych pamięć

i nie wiadomo nic na pewno

nie ma powrotu do Tylicza

na stypę wybrać się już pora

jak długo można się zachwycać

ułomnym światem Nikifora