Pakt o nieagresji

Kwitnie magnolia, słońce lśni,
wietrzyk wiosenny wieje,
a obywatel Zenon K.
siedzi i się starzeje.

Usiadł przed lustrem, widzieć chce
jak mu siwieje grzywa,
jak mu powoli blednie wzrok
i zmarszczek mu przybywa.
Jak rośnie mu na brzuchu tłuszcz
i matowieje cera,
jak go pustoszy upływ lat
i otchłań zła pożera.

Do wczoraj walczył, zmagał się
z nadwagą, hormonami,
stosował różne diety cud,
katował ćwiczeniami,
chodził na basen, w squasha grał,
zimą przypinał narty,
uprawiał dżudo, tenis, boks,
kolarstwo i gokarty.

Na kortach często zjawiał się,
ważył co dwie godziny,
po schodach biegał w górę, w dół
i łykał witaminy.
Miał dietetyczkę, masaż brał,
biegał do SPA i sauny,
a skoro świt udawał się
na długi marsz poranny.

Lecz dziś powiedział: Basta! Stop!
Czas skończyć z ciągłym stresem,
trzeba się puknąć w durny łeb
i spojrzeć na swój pesel.
Za jakie grzechy mam się wciąż
na swej kondycji skupiać?
Pora odpuścić, złożyć broń
i przestać się wygłupiać.

Usiadł w fotelu, kapcie wzuł
i skonstatował: chłopie,
po latach walki pora już
pomyśleć o urlopie.
Po co siłownie, biegi, gry
okrutne i mozolne?
Od dzisiaj relaks i luz blues,
weź sobie wreszcie wolne.

Otwórz szampana, napij się,
niech ci zaszumi w głowie,
zmień styl, poszalej, zabaw się
i żyj jak biały człowiek.

Życiowej fali daj się nieść,
przez grzeszki i miraże,
porzuć rygory, odpręż się
i się po ludzku starzej.

Po pewnym czasie Zenon K.
podszedł do lustra skrycie,
by w wielkim stresie spojrzeć, i
ocenić swe odbicie.

Patrzy na siebie, a tu szok!
W zwierciadle twarz znajoma,
lecz jakaś inna, zdrowsza i
czerstwo zarumieniona.

Jak gdyby jej ubyło lat,
promienna gęba swojska,
ostatnio wyglądała tak
na fotografii z wojska.

Więc skonstatował Zenon K.
logicznie i z radością:
cholera jasna, da się żyć
z przeklętą, złą starością.

Ona się nawet lubić da,
niesie harmonię, spokój,
po co z nią walczyć, lepiej siąść
i parafować pokój.

I skacząc po dwa stopnie w dół
z lekkością zbiegł na parter
i u wejściowych swoich drzwi
taką wywiesił kartkę:

„Przechodniu wejdź! Tu rzadki cud,
każdego dnia się dzieje!
Tu obywatel Zenon K.
z godnością się starzeje!”

Tekst został pozyskany w ramach programu Tarcza dla Literata.