22.03.2022
Póki jesteś naga
Wielki to grzech nie umieć spostrzec własnego szczęścia” (Jarosław Iwaszkiewicz)
Póki jesteś naga jak pramatka przed rozmową
z jabłkiem wężem i Adamem
usiądź na głazie obmywanym lawą wodospadu
Umocz wargi w kamieniu
Istniejesz do ostatniego wspomnienia – cóż
to jest, o słońce, wcale przecież nie wieczne;
o, sypki piachu na wydmach,
młodszy od diamentowego węgla
Leżę w trawie: obłoki schną
rozpięte na elektrycznych drutach
Myślę o wujku oszalałym po śmierci żony
który zbierał na pobojowisku żebra z nadzieją:
a nuż z niego byłaby kobieta…
Jeśli kopiujesz fragment, wklej poniższy tekst:
Źródło tekstu: Jan Tulik, Póki jesteś naga, Czytelnia, nowynapis.eu, 2022
