Spacer przez K.

niech cię nie zmyli
moje czterdziestoletnie ciało – mówi
– tak naprawdę mam sto lat
białe włosy i brzydkie stopy

niech cię nie zmyli
mój jasny brzuch
w rzeczywistości pełno na nim zadrapań
niewygojonych siniaków

niech cię nie zmylą
moje czerwone sukienki
pomocne ręce
i to że z was wszystkich
śmieję się najgłośniej

niech cię nie zmyli
mój dom
otwarty na oścież
mój dom
zamknięty na klucz

Wiersz poetki z tomu Jeszcze jestem kobietą