Tajemnica

Dotykam tylko przestrzeni,
w której jestem
i która jest we mnie.
I rzeczy we własnym mieszkaniu,
i kamieni na ulicy.
Słyszę tylko półgłosy,
dalekie i bliskie,
jakby umarłe.
Widzę wklęsłości
i wypukłości życia.
Drogą wąską jak nić
myśli biegną
i grzęzną w rozpadlinie czarnej.
Pracuję w ogrodzie
przy każdej żywej łodydze,
coś czytam z liści,
jak ze stronic pamiętnika,
dzień po dniu.
A jednak koperta z abecadłem
leży o krok dalej.