Wierszyk z konkluzją

Jak siedziałaś na tym krześle
naga nagusieńka,
przyszła siostra i z podziwu
przed tobą uklękła.

Położyła swoje usta
na twoje kolana,
byś wiedziała jaka jesteś
jej umiłowana

Maleńkimi dłońmi swymi
od stóp aż do loków
obudziła twoją skórę,
uśpiła niepokój.

I obiema cię rękami
uniosła i niosła
na leżenie z tobą w sprawach
grzesznego rzemiosła.

Niedaleko drzewa leży
ułamana gałąź –
nie wiedziałem przedtem czemu
miałem cię niecałą