z T. Konwickiego

Opowiedzieć historię
gdy zamienia się w smugę cienia
kiedy w pamięci tylko biel
i zaschła czerwień ruda
jak rozsypanych włosów świeży kasztan
na czoło broczące
Pogrzebane miasteczko wraz z rzeką
gdzie obok drzew gotyckich
barokowe jabłonie
Na brzegach obu kładą się cienie
wczoraj – niewyrażone boli
dzisiaj – obłokiem wzbiera by unieść siebie
jutro szepce po pokojach gankach
których już przecież nie będzie
szepce tamtymi ustami krokami w alejach

“A moja droga kończy się tutaj 
pod tym krzakiem kruszyny”

Tekst został pozyskany w ramach programu Tarcza dla Literata.