Zmroki

Czasem na mgnienie powieki
niskie słońce odkrywa ich cienie

Prześladuje ich
zapach gnijących śmieci
i spalenizny

Piszą o tym na ścianach
nieczytelnym pismem
w nieznanym języku

Kochają kamienie obrośnięte mchem
i zbutwiałe książki

Z knotów zgaszonych świec wiążą sznurowadła
modlą się szeptem naśladując cieknącą wodę