Czytelnia / Andrzej Kuśniewicz

Andrzej Kuśniewicz (ur. 30 listopada 1904 roku w Kowenicach koło Sambora, zm. 14 maja 1993 roku w Warszawie) – prozaik, eseista, poeta i redaktor „Miesięcznika Literackiego”.

Studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1929–1931), a następnie edukował się w kierunku prawa i nauk politycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim (1931–1935). Podróżował po Europie jako przedstawiciel firmy samochodowej (1925–1928). Pracował w służbie dyplomatycznej w Czechosłowacji i we Francji (1936–1939), a po rozpoczęciu drugiej wojny światowej był działaczem francuskiego ruchu oporu (1940–1943). Dołączył do Francuskiej Partii Komunistycznej (1943). W czasie wojny został aresztowany przez gestapo i więziony w obozach we Fresnes, w Neue Bremm pod Saarbrücken i Mauthausen (od kwietnia 1944). Po wojnie pracował w ambasadzie polskiej w Paryżu. Kierował Konsulatem Generalnym RP w Lille (1947–1949). Gdy wrócił do Polski rozpoczął współpracę z Polskim Radiem i redakcją „Miesięcznika Literackiego”. Wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (1946). Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1948). Przez trzy lata był odsunięty od pracy w dyplomacji, został wyrzucony z partii pod zarzutem kolaboracji z kontrwywiadem francuskim. Ostatecznie Komisja Kontroli Partyjnej przychyliła się do jego wielokrotnie ponawianych próśb i przywróciła mu prawa członka partii. Współpracował ze Służbami Bezpieczeństwa. Był autorem pisanych dla SB charakterystyk, między innymi Jerzego Andrzejewskiego oraz Ireny Jurgielewiczowej. Po wydarzeniach marca 1968 roku denuncjował swoich kolegów pisarzy, a także dziennikarzy pochodzenia żydowskiego, którzy planowali emigrację z PRL. Debiutował zbiorem wierszy Słowa o nienawiści (1955), następnie opublikował powieść Korupcja (1961), napisaną pod wpływem twórczości Gombrowicza. Większość utworów Kuśniewicza opowiada o miasteczkach, jak również majątkach ziemskich wschodniej Galicji z czasów monarchii austrowęgierskiej. Autor pokazywał przeżycia egzystencjalne bohaterów na tle rozpadu dawnych formacji kulturowych. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Związku Literatów Polskich. Otrzymał nagrodę literacką polskiego PEN Clubu imienia Jana Parandowskiego w 1991 roku. 

Twórczość:
Poezja:

• Słowa o nienawiści, 1956 
• Diabłu ogarek, 1959
• Czas prywatny, 1962
• Piraterie, 1975 

Proza:

• Korupcja – opis działalności konspiracyjnej w okupowanej przez hitlerowców Francji, 1961
• Eroica, 1963
• W drodze do Koryntu, 1964
• Król Obojga Sycylii, 1970 
• Strefy, 1971 
• Stan nieważkości, 1973
• Trzecie królestwo, 1975 
• Lekcja martwego języka, 1977 
• Witraż, 1980 
• Mieszaniny obyczajowe, 1985 
• Nawrócenie, 1987
• Puzzle pamięci, 1992

Esej:

• Moja historia literatury, 1980

Film:

• Lekcja martwego języka, 1979 (reżyseria i scenariusz: Janusz Majewski)

Źródła internetowe:

Andrzej Kuśniewicz | Wszystkie książki, wywiady, artykuły | Lubimyczytać.pl (lubimyczytac.pl)

Andrzej Kuśniewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia