Czytelnia / Kalman Segal
Kalman Segal, hebr. קלמן סגל (ur. 29 grudnia 1917 w Sanoku, zm. 18 maja 1980 w Jerozolimie) – polsko-izraelski pisarz, poeta, dziennikarz radiowy. Pisał w języku polskim i jidysz.
Po wybuchu II wojny światowej wraz z rodzicami przedostał się przez San do ZSRR, gdzie cała rodzinę zesłano do łagru na Kołymie. O doświadczeniach tych lat traktowała napisana później książka Uchodźcy, która jednak nie miała szans ukazania się w PRL.
Po 1947 roku wrócił do Polski. Ostatecznie osiedlił się w Katowicach. Początkowo pracował jako nauczyciel, a od 1952 został członkiem zespołu redakcyjnego Polskiego Radia w Katowicach. W listopadzie 1969 Kalman Segal wyemigrował z Polski do Izraela. Spędził tam ostatnią dekadę swojego życia, pracując dla radia Kol Israel i pisząc recenzje do czasopism artystycznych. Wydał również kilka zbiorów wierszy i prozy w języku hebrajskim oraz jidysz.
Autor m.in. książek Opowiadania z zabitego miasteczka (1956), Ludzie z jamy (1957), Nad dziwną rzeką Sambation (1957), Ulepiony z gliny (1959), Kochankowie w Sodomie (1966), Skojarzeni (1968), Dziewczyna z Sorrento (1968). Publikował także w jidysz, na przykład: Cu majn najer hejm (1953), Alejnkejt (1977), Gezegenung (1979).
Źrodła internetowe:
