WOŁANIE

Poezjo uciekających cieni
blaknących sylwetek wyrazów
rzucanych za burtę
odzyskanej świadomości

 

Poezjo strumiennych dźwięków
ochoczo zdzierających skórę
z milczenia łatwowiernej owcy
przypadkowych znaczeń
Wyszukana formo
przeciwna powolności frazy
kosztem ataków paniki
niespełnionych zawierzeń
i przyczyno anemii myśli
bijąca pokłony „nadmiarom symboli”
bezgranicznie oddana
żarłocznej hydrze potoczystej mowy

 

           --------

 

W pulsowaniu mojej przestrzeni
nie ma zgody
na sztuczne oddychanie postrzegania
gdy pierwsze symptomy chronicznej iluzji
rozdzwaniają ciężki stan zapalny
drażliwej materii wiersza