Modlitwa

Czy po to rozmawiamy, by unikać trudnych pytań?

Mówię to z wdziękiem spawacza, który ma teraz

kłopoty z pracą: transformacja i postindustrialna,

plastikowa rzeczywistość. Wypowiadam te

 

czynszowe kamienice, z których wyrzucono

lokatorów, jak to się mówi, na bruk. Nie masz

dla mnie czasu, bo masz właśnie raka, a zresztą

chyba coś pokręciłem, może masz depresję

 

albo urojoną ciążę, nie dojdziemy prawdy

i wszystko się nam wydaje. Czy po to stale

uciekamy, by powracać do siebie? Mów

do mnie jeszcze, wypowiedz się w mojej

 

sprawie, aby pytania zadawane sobie

stały się podstawą tej naszej wspólnej

modnej modlitwy modliszki. Panie mój

i zbawco przebaczam ci wszystko,

 

a zwłaszcza błędy systemu,

ale gdzie są ci odchodzący

stąd ludzie, dlaczego po raz

kolejny cię nie ma?