TO CO WIELKIE

Wielkim jest człowiek, któremu wystarczy
Pochylić czoła
Żeby bez włóczni w ręku i bez tarczy
Zwyciężył zgoła!
(C.K. Norwid. Wielkość)

To co wielkie ma zwykle głowę
jak łebek od szpilki
trzeba się nieźle nagłowić
aby je odnaleźć
a później nie zgubić
pośród ważnych 
i nie cierpiących zwłoki

 

To co wielkie jest tak proste
że aż zawiłe
w swej prostocie
szukamy w nim krzywych luster
i tajemnych ścieżek
a ono jak mrówka
odnajduje właściwą drogę

 

To co wielkie nie znosi hałasu
siedzi cicho
jak mysz pod miotła
czasem w wierszu się skryje
innym razem w sercu
a my wciąż szukamy
na arenach
pośród błysków fleszy

 

To co wielkie
chyli nisko czoło