Czytelnia / Wojciech Bernard Mencel

Wojciech Bernard Mencel ps. „Paweł Janowicz” (ur. 21 maja 1923 roku w Pabianicach, zm. 13 września 1944 roku w Warszawie) – poeta, kapral podchorąży oraz powstaniec warszawski.

W drugiej połowie lat 30. XX wieku przeprowadził się do Warszawy. Zdał maturę w Liceum imienia Stefana Batorego(1941). Podczas okupacji hitlerowskiej studiował na tajnych kompletach filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Należał do redakcji konspiracyjnego miesięcznika literackiego „Sztuka i Naród” (był ostatnim redaktorem naczelnym), później został członkiem pisma „Droga”, do którego należeli między innymi K.K. Baczyński, Tadeusz Borowski i „Ziutek” Szczepański. Pracował jako stróż nocny na placu węglowym. Wchodził w skład drużyny piłkarskiej klubu „Błysk”. Podczas powstania warszawskiego został dowódcą patrolu megafonów numer 6 Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej. Był jednym z poetów Pokolenia Kolumbów. Za życia nie drukował. Pierwszy jego tekst – recenzja z tomiku Bratnego pod tytułem Pogarda został złożony do druku w ostatnim numerze „Sztuki i Narodu” (numer 16. pisma, który zachował się w formie próbnej odbitki przeznaczonej do korekty). Jego nieliczne teksty, wiersze a także poemat Przed świtem pozostały w rękopisach i autorskich maszynopisach przechowane przez Macieja Józefa Kononowicza. 

Wybrana twórczość:

• Księga miraży, 2020
• Utwory zebrane, 2020

Źródła internetowe:

Księga miraży - 9143898261 - oficjalne archiwum Allegro

Muzeum Literatury » Blog Archive » Wojciech Mencel „Utwory zebrane”

Powstańcze Biogramy - Wojciech Mencel (1944.pl)

Wojciech B. Mencel, Księga miraży :: Wolne Lektury

Wojciech Mencel – Wikipedia, wolna encyklopedia