Czytelnia / Hanna Malewska

Hanna Malewska (ur. 21 czerwca 1911 roku w Jordanowicach, zm. 27 marca 1983 roku w Krakowie) – pisarka i autorka powieści historycznych, a także dawna redaktor naczelna miesięcznika „Znak” (1960–1973).

Uczyła się w Państwowym Gimnazjum Żeńskim imienia Unii Lubelskiej w Lublinie (1921–1929), a następnie studiowała na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Ze studiów polonistycznych zrezygnowała po roku nauki, natomiast studia historyczne ukończyła pisząc u Aleksandra Kossowskiego pracę magisterską pod tytułem Pamiętniki Kardynała de Retz jako źródło historyczne (1933). Po ukończeniu studiów pracowała jako nauczycielka historii w Niepołomicach i Warszawie. W czasie II wojny światowej była członkiem Związku Walki Zbrojnej oraz Armii Krajowej. Służyła w Wydziale Łączności Konspiracyjnej Komendy Głównej AK, kierując w nim Biurem Szyfrów Zagranicznych. Brała udział w powstaniu warszawskim na Woli, a także na Starym Mieście. Opuściła miasto 3 października 1944 roku z ludnością cywilną. Służbę w AK zakończyła w stopniu kapitana. Po zakończeniu wojny zamieszkała w Krakowie. Uczyła historii w Państwowym Liceum Handlowym tamże (1945–1947). Od 1945 roku publikowała w „Tygodniku Powszechnym”, jak również „Tygodniku Warszawskim”. Od numeru trzeciego (z września–grudnia 1946 roku) redagowała razem ze Stanisławem Stommą miesięcznik „Znak”. Po zawieszeniu tegoż czasopisma w 1953 roku pracowała jako archiwistka w Bibliotece Kórnickiej (1955–1957). Po wznowieniu działalności „Znaku” powróciła do jego redakcji, a w 1960 roku została redaktorem naczelnym pisma, zastępując Jacka Woźniakowskiego. Dla wspomnianej prasy odkryła takich autorów jak Józef Tischner czy Henryk Elzenberg. Równocześnie publikowała też w „Tygodniku Powszechnym”, będąc także przejściowo członkiem jego redakcji. W 1967 roku była delegatem na III Światowy Kongres Apostolstwa Świeckich w Rzymie. W latach 70. XX wieku przeszła na emeryturę i zrezygnowała z funkcji redaktora naczelnego „Znaku”. Wycofała się również z działalności publicznej oraz publicystycznej. Była sygnatariuszką listu osób protestujących przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59). W 1978 roku podpisała deklarację założycielską Towarzystwa Kursów Naukowych. 23 sierpnia 1980 roku dołączyła do apelu 64 uczonych, pisarzy oraz publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami. 

Twórczość:

Proza:

• Cabrera, 1931
• Wiosna grecka, 1931
• Żelazna korona, 1936
• Kamienie wołać będą, 1946
• Żniwo na sierpie, 1947
• Stanica, 1947
• Przemija postać świata, 1954
• Sir Tomasz More odmawia, 1956
• Opowieść o siedmiu mędrcach, 1959
• Listy staropolskie z epoki Wazów, 1959
• Panowie Leszczyńscy, 1961
• Apokryf rodzinny, 1965
• Labirynt. LLW, czyli co może zdarzyć się jutro, 1970
• O odpowiedzialności. Wybór publicystyki (1945–1976), 1981 (wyd. drugie rozszerzone jako O odpowiedzialności i inne szkice. Wybór publicystyki (1945–1976), 1987)

Źródła internetowe:

Hanna Malewska | Wszystkie książki, wywiady, artykuły | Lubimyczytać.pl (lubimyczytac.pl)

Książki Hanna Malewska | Autor - Księgarnia www.znak.com.pl

Powstańcze Biogramy - Hanna Malewska (1944.pl)

Hanna Malewska – Wikipedia, wolna encyklopedia