Tragarz

Za kilka groszy zgodziłeś się przenieść
pakunki z ulicy A–B na ulicę C–D.
 

Nie przewidziałeś, że Oni wrzucą ci na barki
dodatkowe bagaże.
 

Nie przewidziałeś też, że ciężary, które
uważałeś za chwilowe, przyrosną do pleców,
zakorzenią się w skórze, dosięgną
tętnic i serca.
 

Zapłakany, zrozpaczony, daremny… lecz
wciąż je przenosisz, roznosisz, niesiesz
z placu do sumienia, z sumienia na peron,
z peronu do bez-nadziei,
i jeszcze dalej.
 

Sądzisz, że dźwigasz bezmiar, przeznaczenie,
kolosalny kształt, a to tylko ty
sam siebie unosisz, podnosisz,
poniżasz.
 

I tak wbrew sobie stałeś się tragarzem
swego losu.