Nowy Napis Co Tydzień #131 / Molo białe i czerwone

To taki próg drewniany
gdzie ryby podpatrują oddychających jodem
próg wystrugany wiatrem
żłobiony solą
gdzie raz do roku
białe i czerwone
kwiaty toną w morzu

 

nad nim o zmroku
krzyżują się smugi latarń
a przypływ stawia na wydmie
płynny krok
by cofnąć się wpół
wówczas dwoje
od wczoraj
przed jutrem
szepcze to co teraz

 

przed pomarańczowy horyzont
ludzie przychodzą po piękno
tam zapamiętałem malca
który zgubił mamę
jeszcze słyszę jak jego słoną
łzę chłonęło morze

 

a balustradzie ktoś z paletą
utrwala pociąg zdążający z portu
do jutra Ojczyzny. 

Tekst został zakupiony w ramach programu Tarcza dla Literatów, więcej utworów Pawła Soroki można znaleźć w czytelni.