Nowy Napis Co Tydzień #178 / Ręce

                                             Wojciechowi Siemionowi

 

Zastanowiłam się, jak wyglądają ręce Wojciecha.

Powinnam wiedzieć. Tyle razy trzymały wiersz.

Tyle razy widzieli to wszyscy.

                                                  Byłam nieuważna

w swoim patrzeniu. I teraz muszę się zastanawiać,

jak wyglądają ręce, które cerują dach

Petrykoz, a nie po to przecież, by się odgrodzić

od deszczu i nieba,

                              ale by tam wejść. Urodziły się,

więc muszą doświadczyć;

jak wtedy, gdy wyłuskiwały z dołu ziemi szparagi

koloru bladego jak żebro,

lub jak pytanie, które już jest odpowiedzią.

                                           Albo początek i koniec

pochwyciły nagą garścią.

                                         Może to ręce platońskie,

więc może demiurga?

 

16 lipca 2008