29.10.2020

Nowy Napis Co Tydzień #073 / Dziady. Teatr święta zmarłych

Naszą książką tygodnia jest tym razem pozycja legendarna: Dziady. Teatr święta zmarłych Leszka Kolankiewicza. Po raz pierwszy ukazała się w 1999 roku, a w 2020 roku została wznowiona nakładem wydawnictwa słowo obraz/terytoria.

O książce tak pisze jej wydawca:

Nazwana „szatańskimi wersetami teatrologii”, dla jednych bluźniercza, dla innych będąca objawieniem, książka Kolankiewicza jest niewątpliwie dziełem przełomowym w polskiej myśli teatrologicznej. Wokół centralnego zagadnienia, jakim jest Mickiewiczowski projekt Dziadów (tak właśnie pisanych, nie jako tytuł dramatu), roztaczają się kręgi tematyczne, które dotyczą nie tylko interpretacji arcydramatu czy jego scenicznych realizacji, ale też prasłowiańskich korzeni obrzędu, a także związków pomiędzy teatrem a obrzędem, przy czym antropologa teatru interesuje zarówno kult Dionizosa, jak i brazylijski kult candomblé, pisma Ojców Kościoła oraz noty dziejopisów na temat bóstw prapolskich, słowem – wszelkie źródła (nie tylko te pisane), które mogą dawać świadectwo, jak i po co człowiek przedstawia.

O książce Kolankiewicza Lech Sokół pisał, że ma ona:

wielkie znaczenie dla wszystkich uprawiających historię teatru. Ma ona wątek negatywny: krytykę historii teatru, jaka w Polsce jest, i pozytywny: program badawczy Dziadów (bez kursywy) przerastający zakresem dzieło Mickiewicza. Kolankiewicz wzywa nas do pokuty. Niestety, szansę na przejęcie się naszego środowiska jego krytyką i ewentualne postanowienie poprawy oceniam raczej pesymistycznie.

Jan Ciechowicz:

Tryskający na lewo i prawo niewyobrażalną erudycją – której można tylko pozazdrościć – autor Kropelki brandy… nierzadko się leleja (zatacza się) w polemicznej pasji piętnowania tego, co nie jest antropologią teatru. Tymczasem wydaje mi się, że paradygmat antropologiczny w polskiej refleksji o teatrze może być ważną, ale nie jedyną, na Boga, opcją metodologiczną.

Ewa Wąchocka:

Czy antropologia wyprze w badaniach nad teatrem historię? Nie sądzę, nie da się całkowicie porzucić czegoś takiego jak proces historyczny. Na pewno ją wzbogaci. Trudno już po prostu uczyć historii teatru bez antropologii.

Książkę można kupić między innymi na stronie wydawcy.

L. Kolankiewicz, Dziady. Teatr święta zmarłych, Gdańsk: słowo obraz/terytoria, 2020.

 okładka książki

Jeśli kopiujesz fragment, wklej poniższy tekst:
Źródło tekstu: Leszek Kolankiewicz, Dziady. Teatr święta zmarłych, „Nowy Napis Co Tydzień”, 2020, nr 73

Przypisy

    Powiązane artykuły

    Loading...