Czytelnia / Adam Ważyk
Adam Ważyk (właśc. Adam Wagman, ur. 17 listopada 1905 w Warszawie, zm. 13 sierpnia 1982 tamże) – poeta, prozaik, eseista, tłumacz pochodzenia żydowskiego.
Jako student dołączył do redakcji „Almanachu Nowej Sztuki”, „Naszego Przeglądu” oraz „Zwrotnicy”. Podczas drugiej wojny światowej należał do Związku Patriotów Polski i powrócił z Lwowa wraz z 1 Armią Wojska Polskiego. Pełnił obowiązki sekretarza Związku Zawodowego Literatów Polskich, gdzie propagował socrealizm. W 1955 roku napisał jednak Poemat dla dorosłych, w którym odciął się od poprzedniego ustroju. Między innymi za to działanie otrzymał zakaz współpracowania z polskimi mediami. W marcu 1968 był wraz z innymi intelektualistami sygnatariuszem listu do rektora Uniwersytetu Warszawskiego, w którym bronił praw studentów represjonowanych po sprzeciwie wobec decyzji władz PRL o usunięciu z programu Teatru Narodowego inscenizacji „Dziadów” Adama Mickiewicza. W styczniu 1976 podpisał się także pod Memoriałem 101, krytykującym planowany przez ekipę Edwarda Gierka projekt zmiany Konstytucji PRL. Tłumaczył z języka francuskiego między innymi poezje Aleksandra Puszkina czy Guillaume’a Apollinaire’a.
Twórczość:
Poezja:
- Semafory, Warszawa 1924
- Oczy i usta, Warszawa 1926
- Serce granatu, Moskwa 1943
- Poemat dla dorosłych i inne wiersze, Warszawa 1955
- Wiersze i poematy, Warszawa 1957
- Labirynt, Warszawa 1961
- Wagon, Warszawa 1963
- Zdarzenia, Warszawa 1977
- Wiersze wybrane, Warszawa 1978
Proza:
- Człowiek w burem ubraniu, Warszawa 1930
- Latarnie świecą w Karpowie, Warszawa 1933
- Mity rodzinne, Warszawa 1938
Szkice:
- W stronę humanizmu, Warszawa 1949
- Gra i doświadczenie, Warszawa 1974
- Dziwna historia awangardy, Warszawa 1976
- Amfion. Rozważania nad wierszem polskim, Warszawa 1983
Autobiografia:
- Kwestia gustu, Warszawa 1966
Źródła internetowe:
https://culture.pl/pl/tworca/adam-wazyk
http://www.filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=117672
https://encyklopedia.interia.pl/literatura-polska/news-wazyk,nId,2000853