Czytelnia / Jan Prokop

Jan Prokop (ur. 1931, zm. 2023) – polski poeta, prozaik, eseista oraz tłumacz literatury francuskiej, anglosaskiej i niemieckiej.

Ukończył filologię polską i romańską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiował też na Uniwersytecie Warszawskim. W 1977 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego za rozprawę o twórczości Tadeusza Micińskiego. W latach 1960–1987 był pracownikiem naukowym Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. W latach 1987–1990 był pracownikiem naukowym w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Prowadził też wykłady na Uniwersytecie Turyńskim.

Na koncie miał kilkadziesiąt książek, m.in. szkice literackie o poezji europejskiej XX wieku Euklides i barbarzyńcy (1964), studium o poezji Tadeusza Micińskiego Żywioł wyzwolony (1978), Szczególna przygoda żyć nad Wisłą (Londyn 1985), Universum polskie (1993), Wyobraźnia pod nadzorem (1994), Sowietyzacja i jej maski (1997) czy Klerk i diabeł (1999).

Teksty krytyczne publikował m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Twórczości”, „Poezji”, „Życiu Literackim”, „Znaku”, „Kulturze", wychodzącym poza cenzurą „Zapisie” i „Arce”. Był także poetą, tłumaczem i prozaikiem. Za swoją pracę otrzymał m.in. Nagrodę im. Kazimierza Wyki, Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.