Czytelnia / Julian Tuwim

Julian Tuwim (ur. 13 września 1894 w Łodzi, zm. 27 grudnia 1953 w Zakopanem) – jeden z najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego, pisarz, tłumacz poezji rosyjskiej, francuskiej, niemieckiej oraz łacińskiej, autor wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek. Członek PEN Clubu oraz Związku Zawodowego Literatów Polskich. 

W 1911 roku ukazał się jego debiut, przekład utworów Leopolda Staffa na język esperanto w czasopiśmie „Pola esperantisimio”. Podpisywał się ponad czterdziestoma pseudonimami, między innymi: Oldlen, Tuvim, Schyzio Frenik, Jan Wim, Pikador, Roch Pekiński, Owóż, Czyliżem, Atoli, Wszak. Współzałożył kabaret literacki „Pod Picadorem” i grupy poetyckiej „Skamander”. Współpracował także z czasopismami: „Kurier Warszawski”, „Pro arte et studio”, „Wiadomości Literackie”, „Zdrój”, „Naród”, „Pani”, „Kurier Polski”, „Szpargały” i „Ilustrowany Kurier Codzienny”. 

Tuwim pochodził z rodziny żydowskiej, więc wraz z wybuchem wojny, w roku 1939 opuścił Polskę i przez Rumunię, a potem Włochy dotarł do Francji. Rok później, po kapitulacji Francji udał się do Brazylii, gdzie osiadł wraz z Lechoniem w Rio de Janeiro. Jego emigracja zakończyła się w Nowym Jorku, Tuwim mieszkał tam do roku 1946, a potem powrócił do kraju.

Twórczość:

• Czyhanie na Boga, Warszawa 1918
• Sokrates tańczący, Warszawa 1920
• Pracowita Pszczółka. Kalendarz encyklopedyczno-informacyjny na r. 1921 (współautorem był Antoni Słonimski), Warszawa 1921
• Siódma jesień, Warszawa 1922
• Wierszy tom czwarty, Warszawa 1923
• Czarna Msza. Z cyklu satanistycznego, Warszawa 1925
• Tysiąc dziwów prawdziwych, Warszawa 1925
• Słowa we krwi, Warszawa 1926
• Tajemnice amuletów i talizmanów, Warszawa 1926
• Polityczna szopka Cyrulika Warszawskiego (współautorzy: Marian Hemar, Jan Lechoń, Antoni Słonimski), Warszawa 1927
• Rzecz czarnoleska, Warszawa 1929
• Szopka polityczna (współautorzy: Hemar, Lechoń, Słonimski), Warszawa 1930
• Szopka polityczna (współautorzy: Hemar, Lechoń i in.), Warszawa 1931
• Biblia cygańska i inne wiersze, Warszawa 1933
• Jarmark rymów, Warszawa 1934
• Bal w operze, „Szpilki” 1946
• Treść gorejąca, Warszawa 1936
• Lokomotywa. Rzepka (według starej bajeczki). Ptasie radio, Warszawa 1938
• O panu Tralalińskim i inne wierszyki, Warszawa 1938
• Słoń Trąbalski, Warszawa 1938
• Zosia Samosia i inne wierszyki, Warszawa 1938
• Kwiaty polskie, Warszawa 1949
• Cicer cum caule, czyli Groch z kapustą, Warszawa 1958
• Pegaz dęba, czyli panopticum poetyckie, Warszawa 1958
• W oparach absurdu (współautor: Słonimski), Warszawa 1958

Źródła internetowe:

http://juliantuwim.pl

https://poezja.org/wz/Tuwim_Julian/

https://culture.pl/pl/tworca/julian-tuwim