Czytelnia / Leopold Buczkowski
Leopold Buczkowski (ur. 15 listopada 1905 roku w Nakwaszy, zm. 27 kwietnia 1989 roku w Warszawie) – prozaik, poeta, malarz, rzeźbiarz i artysta grafik.
Od dzieciństwa był wybitnie uzdolniony artystycznie, rozwój ograniczały mu jednak trudne warunki życia. Pobierał nauki w austriackiej szkole ludowej w Nakwaszy. Po wojnie I wojnie światowej kontynuował edukację w gimnazjum w Brodach. Studiował polonistykę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz malarstwo na warszawskiej Akademii Sztuki Pięknych. W stolicy nie mógł znaleźć pracy, dlatego też znów zamieszkał w Podkamieniu. Prowadził tam zakład snycerski, współpracował z teatrami ludowymi, rysował, malował, rzeźbił i fotografował. Buczkowski swoje narodziny jako pisarza datował dokładnie na 1935 rok, kiedy na Podolu został poproszony o pomoc w charakterze protokolanta przy sekcji zwłok zabitego koniokrada. Powszechnie uznaje się jednak, iż debiutował powieścią Wertepy (1947). Książka ta gotowa była już dekadę przed jej publikacją. Poeta uczestniczył w kampanii 1939 roku, lecz finalnie został wzięty do niewoli. W czasie II wojny światowej początkowo przebywał we Lwowie, potem wrócił do Podkamienia. Tam przeżył atak ukraińskich nacjonalistów, w czasie którego zginęło dwóch jego braci. Działał w oddziałach samoobrony w Nakwaszy (1944). Działalność UPA zmusiła jego rodzinę do opuszczenia miejsca zamieszkania – przenieśli się do Warszawy. Tam uczestniczył w powstaniu. Był żołnierzem 2 kompanii Zgrupowania „Żyrafa” II Obwodu „Żywiciel” Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. Po tym wydarzeniu trafił do obozu jenieckiego w Pruszkowie, skąd uciekł. Gdy skończyła się wojna zamieszkał w Krakowie, zajmując się ilustrowaniem książek. Od początku lat pięćdziesiątych aż do śmierci mieszkał w Konstancinie pod Warszawą. Od 1953 roku zaczął malować i wystawiać swoje prace w stolicy. Został członkiem Tymczasowej Rady Krajowej PRON (1982) oraz członkiem Rady Krajowej (1983). Znany jest również jako Paweł Makutra. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1956), Nagrodą I stopnia Prezesa Rady Ministrów za całokształt twórczości (1979) oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1980).
Twórczość:
Proza:
- Wertepy, 1947
- Czarny potok, 1954
- Dorycki krużganek, 1957
- Młody poeta w zamku, 1959
- Pierwsza świetność, 1966
- Uroda na czasie, 1970
- Kąpiele w Lucca, 1974
- Oficer na nieszporach, 1975
- Kamień w pieluszkach, 1978
- Wszystko jest dialogiem, 1984
- Na nowo i poniekąd inaczej, 1985
- Proza żywa, 1986
- Żywe dialogi, 1989 (wespół z Zygmuntem Trziszką)
- Dziennik wojenny, 2001
Źródła internetowe:
Leopold Buczkowski | Wszystkie książki, wywiady, artykuły | Lubimyczytać.pl (lubimyczytac.pl)
Leopold Buczkowski - Życie i twórczość | Artysta | Culture.pl
