Czytelnia / Stanisław Baliński

Stanisław Baliński (ur. 2 sierpnia 1898 roku w Warszawie, zm. 12 listopada 1984 roku w Londynie) – poeta, prozaik, eseista i dyplomata.

Studia rozpoczął na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie kształcił się pod kątem filologii polskiej. Kolejnym etapem edukacji Balińskiego była stołeczna Wyższa Szkoła Muzyczna – uczęszczał tamże na kierunki takie jak kompozycja muzyki i teoria muzyki. Przez jakiś czas studiował także prawo. Na początku lat 20. XX wieku dołączył do grupy literackiej „Skamander”, która na swojego mistrza wybrała Leopolda Staffa oraz jego wiersze. Przez II wojną światową publikował w czasopiśmie prowadzonym przez wspomniane poetyckie stowarzyszenie. Pisywał również do „Wiadomości Literackich”. Pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Dzięki tej posadzie wiele podróżował, odwiedził na przykład Chiny, Persję czy Brazylię. Niedługo po napaści Niemiec na Polskę wyjechał do Paryża. Potem zamieszkał w Anglii. Pracował w Ministerstwie Informacji i Dokumentacji Rządu RP na uchodźstwie (1939–1940) oraz w polskim MSZ w Londynie (1940–1945). Podczas okresu wojennego jego twórczość pojawiała się w „Wiadomościach Polskich” (1940–1944), „Nowej Polsce” (1942–1944), „Dziennikiem Polskim”, „Dziennikiem Żołnierza” (1944). Po 1944 roku natomiast został autorem felietonów dla „Wiadomości” Mieczysława Grydzewskiego. Gdy Adam Tarnowski objął funkcję ministra spraw zagranicznych, Balińskiego mianowano chargé d’affaires przy emigracyjnym rządzie Czechosłowacji (1944–1945). W latach 50. XX wieku współpracował z rozgłośniami Wolna Europa, a także Głos Ameryki. Należał do angielskiego PEN Clubu. Podpisał list pisarzy polskich na Obczyźnie, solidaryzujących się z sygnatariuszami protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (tak zwany List 59). Odznaczony między innymi Srebrnym Krzyżem Zasługi (1929), Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Korony Rumunii.

Twórczość:

Poezja: