Czytelnia / Wacław Iwaniuk

Wacław Iwaniuk (ur. 17 grudnia 1912 w Starym Chojnie, zm. 5 stycznia 2001 w Toronto) – poeta, tłumacz, krytyk literacki, eseista. Archiwum Wacława Iwaniuka znajduje się w Archiwum Emigracji w Bibliotece Uniwersyteckiej w Toruniu.

Debiutował jeszcze w Chełmie w młodzieżowym piśmie „Spójnia” wierszem „Śmierć”, choć właściwy debiut nastąpił w roku 1933 w czasopiśmie „Kuźnia Młodych”. Jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej wyjechał na praktykę konsularną do Buenos Aires. Po wybuchu II wojny światowej zgłosił się na ochotnika do wojska polskiego we Francji. Po zakończeniu wojny został w Anglii i podjął studia w Cambridge. W 1948 roku wyjechał do Kanady, gdzie w 1951 wespół z grupą przyjaciół założył klub literacko-artystyczny Konfraternia Artystyczna „Smocza Jama”. Publikował między innymi w czasopismach: „Kamena”, „Miesięcznik Literatura i Sztuka”, „Okolica Poetów”, „Zet”, „Kultura”, „Kurier Poranny”, „Zwierciadło”, „Wiadomości”, „Kontynenty”, „Oficyna Poetów”, „Akcent”, „Więzi”, „Kresy”, „Twórczość” i „Tygodnik Powszechny”. Otrzymał wiele nagród literackich w tym: paryskiej „Kultury” (1964), Fundacji A. Jurzykowskiego (1968), Fundacji im. Kościelskich (1971), „Wiadomości” (1975) oraz Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (1979).

Twórczość:

Poezja: